De Droomshow was weer zo!

Johohow vriendjes en vriendinnetjes en een fles met rum,

Hier is dan het allerlaatste reisverslag van ons avontuur in Curacao. Ik zit hier nu in mijn oude vertrouwde huisje, met mijn laatste blikjes polar. Nieuwestraat 7, ‘Kas Kora’ is aan het leeglopen, keizer Rick is weer in Nederland en ook Chloë is thuis. Tijd om naar huis te gaan ook voor mij.

Woensdag 21 juli was het zover, Rick ging naar huis toe. Rick en Teun werden losgekoppeld na 4 maanden samen op een kamertje te slapen, in de auto te zitten, stage te lopen, te eten en af en toe een biertje te drinken. Die dag, vroeg opgestaan om ons slaaphol eens flink uit te ruimen. Na wat zweten en rustig opruimen begon de maag te knorren, tijd om uitgebreid te lunchen aangezien Rick niet zo van vliegtuigmaaltijden houdt. Vervolgens met gierende banden naar Hato, waar het tijd was voor het afscheid. Eerst kreeg de P.I.M.P mobiel een vriendelijk klopje op zijn kontje en kusje op zijn voorhoofd. Vervolgens een mannelijke handdruk en knuffel tussen de Supersumomakamba’s en op naar het vliegtuig.

Tijd om de vakantie voort te zetten samen met Chloë. Rick is vertrokken en het drukke programma kon beginnen: duiken, duiken, duiken. Donderdag om 07.00 ging de wekker, tijd om naar Want2Dive te rijden. Daar aangekomen mochten we 3 uurtjes video kijken en het zwembad in. Allemaal fijne oefeningen doen met ons pakje aan, zoals 5 minuten watertrappelen, je duikbril op en af doen onder water en dat soort fijne oefeningen.

De volgende dag de eerste duik in zee. Alles driedubbel gecheckt en eindelijk mochten we onder water. We zaten nog geen 10cm onder water of er zat recht onder onze voeten een gigantische kreeft op ons te wachten. ’s Avonds nog maar even lekker wezen uiteten en daarna bleek wel dat je erg moe wordt van het duiken.

De volgende dag lekker dagje naar Blue bay. Chloë even voorstellen aan Leonardo, Donatello en de rest van de Turtles. Hier hebben we het een aardig tijdje uitgehouden, totdat onze maag begon te knorren en we nodig moesten uiteten.

De wekker weer gezet, 2 uurtjes gesnoozed en op naar de kleine knip, grote knip en Sheta Boka. Het was de hele dag bewolkt wat de zee iets wilder maakte dan mijn vorige bezoekjes aan Sheta Boka. Tot slot wilde we graag de natuurlijke jacuzzi van Curacao zien. Die moest ergens liggen bij Boca Patrick. De safaritocht kon begonnen, we reden over wegen waar een Jeep nog niet eens over heen hoort te rijden. Na een poosje rijden werd de schrik voor lekke banden, kapotte P.I.M.P mobielen ons iets te veel en zijn we omgedraaid.

Na nog wat strandjes, eten, slapen, lekker eten, strand en lekker eten, was het weer tijd voor onze duikopleiding. We gingen naar duikplaats: Tugboat. Vele visjes , murena’s en de tugboat (een scheepswrak) gezien. Bij deze duik weer veel oefeningen gedaan, waar ook een roteind in de stroming snorkelen bij hoort. Na 2 duiken die dag waren we beide uitgeput, nog snel iets in onze voerbakjes gestopt en ’s avonds eens een keertje naar de bioscoop geweest. Dit is op Curacao een populaire attractie. We zijn 2 keer geweest en 2 keer zat de zaal helemaal vol. De snackbalie is 2 keer zo groot als in Nederland en de rijen daarachter zijn 4 keer zo groot. Daarbij kan je er niet alleen popcorn en pringles halen, maar ook frites, hotdogs, pizza en meer.

De wekker begon weer te rinkelen het was tijd voor de toets en de laatste duik. De toets liep als gesmeerd, helaas had Chloë alle antwoorden afgekeken van haar duikbuddy en had ze er ééntje veranderd. Waardoor ze de toets won van haar buddy met een uitslag van 8-9.

De laatste duik vond plaats bij Marie Pompoen. Marie is een leuke vrouw en ze teelt pompoenen. Hierdoor is de zee erg vies en hadden wij het idee dat we niet eens iets konden zien onder water. Na enkele meters konden we naar beneden en het bleek er prachtig te zijn. Shreddervissen, octopussen, murena’s alle onze slijmerige visvrienden waar aanwezig op onze padi-openwater-ontgroening. Na een goede fotoshoot onder en boven water konden onze pasjes gemaakt worden en werden we aangesloten bij het padi-vriendjes-diver-universum.

De volgende dag even stoer doen door onze eigen duikspullen te huren en bij playa kalki te gaan duiken. Wat bijzonder goed ging, zonder computer, kompas en alle rotzooi, alleen een horloge. Weer vele glibbervriendjes gezien en erg mooi koraal.

Chloë wilde vervolgens graag de piraten nog even zien, dus op naar het verlaten resort. Even een fotootje bij Santa Martha en door naar het strand. Om een beetje in de stemming van de johohow en een fles met rum songtext te komen, hadden we 2 flesjes rosé en een zakje ijs aangeschaft. Te romantisch op een verrotte tafel met afgebrand dak gaan zitten en lekker aan de rosé zitten nippen. Na 2 flesjes nippen begon de maag te rammelen en zijn we de rib factory leeg gaan eten.

Nu we niet alleen vriend en vriendin zijn, maar ook nog eens padi-vriendjes hadden we besloten dat we wel samen naar klein Curacao konden gaan. Teun was een stukje frisser op de boot dan vorige keer, maar er waren ook iets meer wolken. Na een kleine 2 uur varen kwamen we aan en begon het te regenen. Gelukkig was het na het ontbijt alweer droog en was het bloedheet. De zon had zich alleen verstopt achter de wolken, waardoor de neiging tot insmeren verminderd. Er waren erg veel schildpadden, je hoefde je hoofd maar onder water te steken en je zag er eentje cruisen. Opnieuw de vuurtoren ontdekken en de geest van klein Curacao zoeken. Na al deze avonturen een prachtig kreeftenkleurtje meegekregen en helemaal uitgeput van al het liggen en eten.

Het is alweer zaterdag. De meeste strandjes hadden we wel gehad, alleen de blauwe kamer hadden we nog niet gezien. Hier heb je wel Captain Goodlife voor nodig. Verstandig van te voren gebeld naar de kapitein van het goede leven en ja hoor er werd gevaren naar de blauwe kamer. Na een uurtje bij Santa Cruz op het strand te hebben gelegen, zaten we ineens op de boot van Captain Goodlife. Eerst na de blauwe kamer vervolgens naar vele andere strandjes en grotten die die ons liet zien. Zo ook langs ‘lovebeach’ gevaren dit was een kleine inkeping waar misschien net 2 handdoekjes konden liggen met het blauwste water dat we ooit hadden gezien.’s Avonds nog even 3-gangen bij Hook’s hut wezen eten.

De laatste dag van Chloë was aangebroken, nog even naar Cas Abou om onze onderwaterfototoestelletje vol te maken. En later die dag naar Hato, na 3 broodjes kroket, wat kusjes en knuffels lieten de padi-vriendjes elkaar los. Ze zocht haar zetel aan het raam op en vloog naar Nederland. Dat liet nog een eenzame zondagavond over voor Teun. Eerst even naar de Nieuwestraat gereden op zoek naar Tony de opper-tsjoller, om de P.I.M.P mobiel te laten wassen. Die was er niet dus dan zat er niks anders op dan een laatste avondje Wet&Wild.

De volgende morgen om 9 uur ’s ochtends zelf de auto gaan wassen, al die rotzooi van Rick een keertje opruimen. Zo werden er aardig wat dingetjes teruggevonden: 2 gulden en 63 cent, 1 kam, 1 ring, 1 zonnebril, 2 lege pakjes stinkstokjes, 14 flesjes, 2 grote flessen, 1 bierflesje en een zandstrand. Een uurtje later werd de auto opgehaald en mocht ik weer met de busjes gaan reizen.

De avonturen zitten er nu dan toch echt op, de stage is afgesloten met een 8,4 en het was een prachtige tijd hier. Tot over een paar daagjes allemaal, dan ben ik weer in het koude Nederland.

Ajoooooo,
TEUN